از زمانی که رخت در دل من خانه نمود

چشم من مست و دلم واله و دیوانه نمود

 
گلِ گلزار جمالت که به چشمم بشکفت

مژه هایم ز طرب رقص چو پروانه نمود!

 
گاه گاهی که نگاهم به نگاهت نگریست

کار صد جرعه شراب و میِ میخانه نمود

 
جلوه ها کرده ای ای دوست به هرسو نگرم

جلوه هایت همه جا مسجد و بتخانه نمود

ای که زیبایی تو برتر از اندیشه ی ما

پرتوی از رخت، افکار من افسانه نمود

هرچه گویم نشود ذره ای از وصف رخت

آب دریا که توانست که پیمانه نمود؟!

شعر از: م.عسگری  

پی نوشت: به دلایلی یکی از ابیات حذف گردیده است.

سلام

اگه منتظر ادامه دیدار و گپ "ماه و خورشید" هستین به زودی تقدیم می شه. خورشید حرفهای شیرین وشنیدنی داره که باید سر فرصت نشست ونوشت و نوشید...

 اگه دوست داشتید از به روز شدن مطالب سایت با خبر بشید می تونید از طریق وارد کردن نشانی الکترونیکی در انتهای برنامه بشید.

سپاس

دیدار ماه و خورشید(1)
اپیزود اول

ماه که نورش و ظهورش را مدیون خورشید بود سالیانی وصال خورشید را تمنّا می کرد تا اینکه پس از مدتها به آرزویش رسید...
در ابتدا محو روی خورشید شد آنچنان گرمای وجودی و شعاعهای نورانی او ماه را نوازش می داد که  تاب سخن را از کف داده بود تمام حرفهایش را در نگاهش ریخت و نگاه را تقدیم این وجود نورانی کرد. خوشید دیدنی بود و زیبا، چشم نواز و دلربا!
چه می توانست بگوید در وصف چشمه جوشان روشنایی؟ حرفهای بسیار ، غمها و دلتنگی هایی که همیشه دوست داشت با او در میان بگذارد در جمال مجذوب ساز خورشید ذوب گردید...

***

مدتها گذشت تا باب سخن باز شد.
ماه گفت:
من همیشه وقتی به زمینیان می رسم که شبانگاه فرا رسیده است و در دوری تو مردم به چراغهای کم سویی پناه می آورند تا اسیر تاریکی مطلق نگردند، وقتی تونیستی آدمیان نیز گویی بودنشان کمرنگ می گردد و آرام آرام به خواب فرو می روند و آنانکه بیشتر در انتظار تواند سحرگاه برمی خیزند تا آمدنت را به نظاره بنشینند...
وقتی تو نیستی رنگ رخسار زمین تیره می گردد و آسمان نیز...
ادامه مطلب...