رنگِ فضای سیاسی؛ سفیدی یا سیاهی؟!
مهدی عسگری
بازم رنگ فضای سیاسی داره به سیاهی می‌زنه، انقدر که حرف‌های ضد و نقیض و ادبیات دور از ادب و نطق‌های خالی از منطق، دیده و شنیده می‌شه.
این نوع رفتار از طرف هر فرد و جریانی که باشه زشت و ناپسنده و از طرف کسانی که خودشون رو انقلابی و پایبند به ارزشها و اخلاق می‌دونن، زشت‌تر...
بویژه "مدعیان انقلابی‌گری" که اهل "لابی‌گری" هستن؛
باید بدونن، نکنه یه وقت "قلّاب‌شون" به منافع قبیله‌ای‌شون گیر کنه و به جای انقلابی‌گری، به نسخه‌های "قلّابی" متوسل بشن.
نکنه وسط این دعواهای سیاسی، مردم و انقلاب، گوشت قربونی بشن...
جماعت انقلابی، اهل فکر و تشخیص‌اند؛
نه اهل هیجان و انفعال، لذا وابسته و چشم و گوش بسته‌ی هیچ دسته و گروه سیاسی نیستن و اشخاص براشون اولویت نداره، بلکه شاخص‌ها، ملاک و معیارِ تصمیم‌گیریه...
اصل برای ما، آرمانهای کشور، حل مشکلات مردم و گفتمان انقلاب اسلامی است ولاغیر.
جریانات و اشخاص و خواص هم با این تراز، سنجیده می‌شن. و به میزان دوری و نزدیکی به این شاخص‌ها، جایگاه‌شون و اعتبارشون، مشخص می‌شه.
و البته یکی ازین شاخص‌ها، دوری از تفرّد و تفرّق وتلاش برای هم‌گرایی و هم‌دلی است.
باور کنیم که حفظ و تقویت این ارزشها و شاخص‌ها؛
+ ترویج فضای فکری و گفتمانی
+ تقویت کار تشکیلاتی واخلاق اجتماعی
+ سالم‌سازی محیط انتخابات وفرهنگ‌سیاسی
از اصل انتخابات اگه مهم‌تر نباشه، کم اهمیت‌تر هم نیست و اِلا در صورت موفقیتِ ظاهری هم، بدون این ارزشها، به جایی نمی‌رسیم.
یاعلی
21فروردین 96
