آثار زندگی در دنیای مجازی 

بخش اول

ما اینک خواه ناخواه شهروندان دنیای مجازی هستیم یا در حال تبدیل شدن به چنین گونه ی بشری مدرنی هستیم، دنیایی بدون حد و مرز؛ فضایی که به مرزهای جغرافیایی، سیاسی، اخلاقی و... تن نمی دهد، سرشار از تنوع و گستردگی بی پایان است، در بستر کامپیوتر و لپ تاپ و تبلت و گوشی های هوشمند، همواره همراه ماست؛ در خانه و اداره و کوچه و حتی در رختخواب و میهمانی و جلسات و در حین رانندگی و...

دنیایی که مرزهای زمانی را هم برنمی تابد شب و روز ندارد ساعت خاموشی و استراحت و ایام تعطیل ندارد، زمان را به شدت متراکم و درعین حال شتابناک کرده است همانطور که بعد مکان و جغرافیا را کاملا فشرده و پیوسته نموده است. همانطور که حریم شخصی و خانوادگی را در هم نوردیده است... هیچ کس تنها نیست!

ما دل خوش به لایک هایی شده ایم که نمی دانیم از جانب چه کسانی و با چه نگاه و نیتی است، دل خوش شده ایم به تعداد فالوورهایی که بیشتر شبیه یک کمیت هستند، بازی اعداد... دل خوش به روابط با آدم های بسیار دور که ما را از آدم های بسیار نزدیک مان، دور کرده است، دلخوش به روابطی مجازی، که روابط واقعی ما را تحت الشعاع قرار داده است، دل خوش به سوپرگروه هایی که پر از بحث های بی فرجام و کم فایده است، ما در پی کسب آرامش از فضایی ناآرام، ناپیدا و مبهم هستیم، ما شهروندان دلخوش دنیای مجازی هستیم!

ما اینک اهل هرکجا که باشیم فرقی نمی کند کدام کشور یا شهر و منطقه، اهالی شبکه های مجازی هستیم که چون تورهایی پیچاپیچ و در هم تنیده، فکر و ذهن و عواطف و فرصت ها و روابط ما را در بر گرفته است ما تابع تابعیت دوگانه ی دنیای واقعی و مجازی هستیم بی آن که به لوازم و پیامدها و اثرات آن اشراف داشته باشیم.

شایسته است قدری درنگ کنیم و بر نحوه حضورمان و اثرگذاری و اثرپذیری مان در فضای مجازی تأمل کنیم و بر سبک زندگی ناشی از داد و ستد و تنفس در شبکه های مجازی و فرصت های فراوانی که از عمر گرانقیمت و بی بازگشتمان در تورهای اجتماعی جامعه دیجیتالی می گذرانیم بیندیشیم.

ادامه دارد ان شاء الله...

مهدی عسگری