زن ، زمین ، زندگی
یکی از مشترکات این سه واژه اینه که هر سه تاشون "زن" دارن، نه اینکه لزوماً متأهل باشنا! منظورم اینه که حروف «ز» و «ن» حرف اول و آخر رو تو کلمه "زمین" می زنه و اگر "زن" رو از "زندگی" بگیری انگار سر رو از بدنش جدا کردی واز حیٍّض انتفاع ساقط!
واقعیت هم همینه که بدون "زن" زندگی ابتر و بی معناست و بهتره بگیم اصلاً زندگی استمرار پیدا نمی کنه، مثل مشکلی که الانه در کشور چین داره به وجود میاد، که به دلیل قانون تک فرزندی، نوزادان دختر به روشهای مدرن زنده به گور میشن و به همین دلیل در آینده نه چندان دور حیات تمدنی اونها به شدت با خطر مواجه خواهد شد.
بدون زمین هم زندگی امکان پذیر نیست. زمین چرخه و فرآیند حیات رو بستر سازی می کنه و تو آغوش اونه که حیات متولد میشه و رشد می کنه. از قدیم الایام «زمین» رو مادر طبیعت می دونستن و بین زن و زمین یک رابطه نمادین تصور می کردن؛ بذرهایی که در عمق زمین مهمان میشن، ارتزاق می کنن ، ریشه پیدا می کنن و سر به سوی آسمون بلند می کنن، به سوی نور و سرور. و اینجوریه که می تونن به زندگی معنا ببخشن.
هر رویشی که ایجاد می شه ریشه در زمین داره، در هنگام سردی و خشکی زمین، ریشه ها به خواب می رن و رویش ها با یک نسیم، ریزش رو تجربه می کنن. اما در فصل بیداری ریشه ها، شکوفه های حیات از تار و پود چوب متراکم و خشک باز جوونه می زنه و بهار این زیباترین فصل رو ایجاد می کنه. زمینهای سرد و سخت شکافته می شن تا رنگ سبز زندگی شکوفا بشه.
بذر انسان و انسانیت هم در دامان مادر و در آغوش زن حیات پیدا می کنه. بعضیا می گن تو هر اتفاق بدی حکماً پای یه زن در میونه، اما به نظر من هر جا انسانیت مفهوم و مصداق پپدا می کنه و عاطفه ها سرشار و خلاقیت ها پربار می شن، به احتمال قریب به یقین رد پای هرچند پنهان یک زن رو می شه جستجو کرد.
نکته مشترک دیگه اینه که زن و زمین هر دو جاذبه دارن، بدون وجود جاذبه هیچی رو زمین بند نمی شه و حیات معنا پیدا نمی کنه و بدون وجود جذابیت و عاطفه ی زن، کسی به زندگی بند نمیشه، خانواده شکل نمی گیره، حیات اجتماعی برهم می خوره و تمدن بشری رو به افول می گذاره. البته باید این جاذبه کنترل بشه تا آدم تبدیل به گوشت قربونی نشه که هرکس از یه طرف اونو بکشه و ازش بکنه واسه خودش، بلکه باید اونی رو جذب کرد و به اونی جذب شد که قدردان باشه و ارزش آدم رو زیاد کنه، باری نباشه که آدم رو بشکنه یاری باشه که لایق بشکن بشکنه!
یک زن خوب مثل زمین یه سرمایه پر ارزشه با این تفاوت که زمین فقط سود مادی میاره ولی زن هم سود مادی میاره، هم بهره معنوی، زن خوب هم زندگی دنیوی رو رونق می بخشه هم زندگی جاوید رو. هم تولد جسم انسان رو باعث میشه و هم رشد روح و روان آدم رو رقم می زنه.
زمین گنجینه های قیمتی خودش رو در اعماق دلش پنهان می کنه، که اگه قطعات طلا مثل سنگ ریزه ها روی سطح زمین رها می شدن و هرجایی بودن، دیگه طلا از چشمها می افتاد و برق زرینه هاش نه تنها چشم نواز نبود که چشم ها و دلها رو زده می کرد. چیزی که دوست داشتنیه، واسه این که همیشه خواستنی باشه نبایست زیباییها و گوهر وجودش بر سر راه رهگذران رها بشه که یا تاراج می شه یا حراج!
زن خیلی بیشتر از مرد قدر محبت رو می دونه، وجود لطیفش مهربونی رو زود و عمیق به خودش جذب می کنه، اینه که زن ریشه ی زندگیه آدمیزاده، چون آدمه و قلبش، قلب کانون جریان پیدا کردن حیات انسانیه و قلب زنده نمی شه مگه به محبت و محبت به وجود نمیاد مگه با وجود یه محبوب، یه وجود دوست داشتنی، وقتی این «ریشه»؛ سالم، پرنشاط و سیراب از مهر باشه، اونوقته که سبزی زندگی جوونه می زنه، غنچه های لبخند و عاطفه، شکوفا می شن و فصل بهار زندگی آغاز می شه، بهاری که می تونه تا اعماق سرمای زمستون هم استمرار داشته باشه...!
پانوشت:
نه این که فکر کنید دارم با پام می نویسما! ما از این هنرا نداریم، منظورم از پانوشت همون پایین نوشت یا ته نوشت یا پایه نوشت یا... همین چیزی که دارم الان می نویسم! بنا بود این سیاهه رو تو اوایل هفته ی زن بذارم تو وبلاگ ولی فرصت نشد هرچند ماهی رو هر وقت از آب بگیری می میره! به خصوص که هنوزم از هفته ی زن رد نشدیم...
