گفتم حالا که از زاویه دید ماه و مهر داریم نگاهی به زندگی بنی بشر میندازیم، فرصت مناسبی هست تا یه نگاهی هم به تناسب هندسی خورشید و ماه داشته باشیم از پنجره نگاه پروردگار: «الشمس والقمر بحسبان» (سوره الرحمن 5) خورشید و ماه در تناسب هستند. چه تناسبی میان ماه و خورشید وجود دارد؟
قطر خورشید 1400000 کیلومتر است و قطر ماه 3500 کیلومتر.
فاصله خورشید تا زمین 150000000 کیلومتر است و فاصله متوسط ماه تا زمین تقریبا 375000 کیلومتر است.
تناسبی که میان آنها وجـود دارد این است که: قطر خورشید 400 بار از قطر ماه بزرگ تر است و حدودا 400 بار نیز از ماه دورتر است! به این خاطر _با وجود اختلاف بسیار زیاد در قطر_تقـریباً از دید ناظر زمینی هر دو به یک اندازه به نظر می آیند به طوری که در خسوف کامل، تقـریباً بر هم منطبق می شوند.
***
نکته دوم: نور خورشید، نور اصلی و نور ماه نور بازتابی است
«هوالذی جعل الشمس ضیاء والقمر نورا» یونس 5
«اوست که خورشید را نور اصلی و ماه را نور بازتابی قرار داد».
یکی از شگفتی های قرآن به کار بردن واژه ها و اصطلاحات در جایگاه دقیق و متناسب است (که این نکته در جای خود محل تفکرو تامل است) چنان که در آیه فوق صفت نورانیت ماه و خورشید با دو اصطلاح مجزا بیان گردیده است.
«ضیاء و ضوء» درخشش و تابشی است که از خود شئ ساطع می شود(درون زاست)، مانند تابش و درخشش چراغ و شمع. و «نور» روشـنـائی و تابـشی است که از خـود شئ ساطع نمی شود بلکه بازتاب تابش ضیاء است. و اینکه آیه می گوید: خـورشـیـد «ضیاء» است و ماه «نور»، به این معنی است که تابش خورشید از خود آن است ولی تابـش ماه از خـود آن نیست بـلـکه بازتاب تابش خورشید است. (این موضوع در سوره نوح و به نقـل از حضرت نوح آمـده. یعـنی وی چند هـزار سال پـیش از میلاد حضرت مسیح به مـردم گـفـتـه بـوده که: تـابـش خـورشید از خود آن و تابش ماه بازتاب تابش خورشید است.)
