من خوبي مي كردم و بدي مي ديدم ....
مدتي با خود فكر كردم و در تنهايي زندگي فهميدم كه نم توانم در ازاي محبتي كه به ديگران دارم انتظار متقابل از آنها داشته باشم. به اين نتيجه رسيدم كه بايد محبت را از عالي ترين منبع يعني خداوند دريافت كرد و به ساير انسان ها داد. زيرا اگر به انسان ها محبت كنيم و انتظار دريافت محبت از آنها را داشته باشيم در بسياري از موارد نااميد مي شويم اما اگر محبت خدا را بگيريم و به سايرين بدهيم از ديگران توقعي نداريم و با روحي آرام تر زندگي خواهيم كرد.پس از آن محبت و رضايت خداوند برايم كافي بود ....
رفتن رسيدن است . خيلي جالب بود با گوش جانم احساسش كردم.
لبخند تو خلاصه خوبي هاست ...
